یکی از بزرگترین درس هائی که می توان از سوره یوسف گرفت این است که ببینیم حضرت یعقوب (ع) با غیبت ولی خدا (یوسف) چگونه برخورد کرد؟

همیشه مشغول گریه بود در حالیکه پیغمبر خداست- عصمت دارد و باید دائما در حال ذکر باشد!!!

اما چرا این همه گریه ؟؟؟ به چه درد می خورد !!!! انبیاء که کار مباح انجام نمی دهند؟؟؟ چطور این همه بر یوسف گریست ؟ به چه هدفی ؟ برای چه هدفی ؟؟

معلوم است که گریه بر یوسف برای یعقوب(ع) سلوک آور بوده است و او را به خدا نزدیک کرده که این همه بر وی گریسته و در فراق او ناله سر داده تا جائی که چشم هایش سفید می شود و بینائی خود را از دست می دهد -کمرش خم می شود و مردم جاهل به او برچسب مجنون و دیوانه می زنند!!!!!

این همه فقط به خاطر غیبت ولی خدا و دوری از او و بلایی است که ولی خدا گرفتارش بوده است.

در حالیکه جریان حضرت یوسف (ع) و یوسف زهرا اصلا قابل مقایسه نیست.

باید با بلا و غیبت ولی خدا و امام عصر (عج) اینگونه برخورد کرد نه اینکه ولی خدا مبتلا باشد و ما بخوابیم؟!

((عزیز علی ان تحیط بک دونی البلوی)).